Nowy biskop – njepřećel Serbow?

„Biskop njeje a njebudźe přećel Serbow“, pisaše něhdyši direktor serbskeje srjedźneje šule, na mojej zjawnje přistupnej platformje w Knize wobličow. Hladajo na hroźace zahubne hromadukładźenje serbskich wosadow zwěsćamy bórzomny kónc wěsteje symbiozy Serbstwa a cyrkwje.

Baćońsku cyrkej (na wobrazu) dyrbjachu serbscy wěriwi dospołnje sami financować – němske wosady je biskopstwo při twarje božich domow pjenježnje podpěrowało. Katolska wyšnosć njebĕ ženje wulka dobroćelka Serbam, ale rěčna a konfesionelna hranica stej so narodnje spómóžnje wuskutkowałoj: Serbska kupa je jako katolska twjerdźizna přežiwiła. Z toho je iluzija narostła, zo cyrkej małemu narodej njesebičnje pomha.

„Mam strach, zo Serbja mjelča. Reakcije su snadnuške, skromne“, měnješe horjeka mjenowany patriotiski serbski wučer. Katolski Posoł so jako takrjec centralny organ katolskich Serbow planowanemu rozpušćenju serbskich wosadow kritisce njewěnuje. A w rozprawnistwje Serbskich Nowin tči njedźiwajcy arogantneje njetransparency Drježdźanskeho biskopskeho ordinariata namołwa k poddanosći: Budźmy sćerpni!

Lisćina njeskutkow katolskeje cyrkwje přećiwo Serbam je dołha. Wuswojenje serbskeho seminara w Praze bjez narunanja, přesadźenje serbskich fararjow w dobje nacijow, němskonacionalistiske činki biskopa Schreibera atd. Štóž je Měrćina Wałdowu knihu „Wie man seine Sprache hassen lernt“ čitał, znaje te fakty – porno złahodnjenju, zo njebych prajił: falšowanju, němsko-serbskich stawiznow w „Eine Kirche – zwei Völker“.

Po swětej wotewrjenym biskopje porynskeho pochada, Heineru Kochu, kiž je – jako prěni biskop? – serbšćinu prawidłownje a poměrnje wobšěrnje nałožował, bu z naslědnikom Heinrichom Timmereversom nam něchtó nabrěmjeny, kotryž nochce do swojeho prědowanja serbske sćenje měć. Su sej ludźo pak přećela Serbow Kocha bóle wažili hač pozdatneho njepřećela Timmereversa?

Njewěm, ale někotrym je Koch „přeswětny“ był. Snadź Timmerevers wěstej konserwatiwnej pobožnosći bóle wotpowěduje. Ja jako „protestantiski“ podjanski – tak je tón Hamburgski sekularizowany katolicizm – praju při wšĕm cyle strózbje: Čas cyrkwinskeho rjapa serbskosće so z tutym biskopom nachila.

Sebjewědomi Serbja měli sej za zakótwjenje swojeje rěče a kultury njewotwisniše rumy pytać – a njech je zwonka tutoho biskopstwa w samostatnej administratiwnej formje. Katolska cyrkej njeje němska, ale global player z retomasom prawniskich móžnosćow organizowanja jednotliwych cyłkow.

Porno bohosłowstwu wuswobodźenja we Łaćonskej Americe njetyje tudomna forma „normalneje“ pobožnosće spjećowanskemu duchej. Tohodla so samo lózyskosć rěčnika biskopa toleruje, kiž praješe nowinje, zo woni křižerske procesiony do prašenja njestaja. Zo je křižerstwo projekt lajkow zwonka wukazow hamtskeje wyšnosće, njeje jim na čole biskopstwa wočiwidnje hač do dźensnišeho wědome.